Koninklijke Fanfare Sint-Pieter Herenthout

Onder Britse, Schotse en Engelse vlaggen vierde onze fanfare haar 140ste verjaardag met twee Palmenconcerten. We waren letterlijk en figuurlijk op ons paasbest. We hadden ons allen in het nieuwe blauwe uniformhemd gestoken. Na de obligate openingsmars ‘Sons of the Brave’, zetten we het concert in met de ‘Jupiter Hymn’ uit de planetencyclus van Gustav Holst. Dan kwam ‘Solum Valeo’, een moeilijker stuk van Dean Jones, waaraan tijdens tientallen repetities hard was gesleuteld. Het lukte en de zaal reageerde enthousiast. De ingetogen Ierse traditional ‘Down by the Salley Gardens’ speelden we ter ere van de overleden leden van de fanfare. Ook vooral ter nagedachtenis van Jos Veris, de net overleden schoonvader van dirigent Patrick Milbou. Zaterdagavond zetten we Jozef De Schutter in de bloemetjes voor zijn 65 jaar meespelen. Zijn ‘Cecilia Mars’ werd met het gepaste enthousiasme de zaal in geblazen.

De muzikanten van de jeugdband vulden het middenstuk met vier swingende nummers. Dit ging van ‘Oya Lelé’ van K3 en ‘A Celtic Impression’ van Darrol Barry tot twee stukken filmmuziek: één uit ‘Car Wash’, een ander uit het swingende thema van ‘The Incredibles’. Dit plezante concertdeel was voor dirigent Tanja Geudens het laatste wapenfeit bij de jeugdband. Ze zwaait af. Een bloemetje was hier dan ook op zijn plaats.

In ‘De nieuwe Schakel’, het lokale blad van Herenthout, schrijft Eddy Verschueren over ons concert: “Hét absolute hoogtepunt van het Palmenconcert zat in het tweede deel. Tijdens het vierdelige ‘Cambridgeshire Impressions’ van de Hollandse componist Rieks van der Velde, namen dirigent en muzikanten ons mee door de zeer gevarieerde streek rond de universiteitsstad Cambridge. Het haast epische stuk dompelde Zaal Lux helemaal onder in de sfeer van het graafschap ten noorden van Londen.” Tijdens de uitvoering van ‘Band of Brothers’ toonden de twee videoschermen foto’s van de fanfare in actie. Officieel heet dit ‘de bijdrage tot het sociale leven van Herenthout’. We eindigden met een lichtere toets. Presentator Peter Dresselaers zette ‘Bohemian Rhapsody’ in … om daarna de eer aan de fanfare te laten. Na Queen, was het de beurt aan The Beatles. Hun ‘Ticket to Ride’ kreeg het ritme van een voorbij stomende trein. Johan Van Vlerken maakte speciaal voor deze gelegenheid een stop-motion filmpje op basis van het gezelschapspel “Ticket to ride”. Hij maakte hiervoor 728 foto’s waarvan hij er 187 weerhield. Het resultaat is te bekijken op de website van onze fanfare. Het bisnummer ‘Hey Jude’ werd overgoten met een jazzy saus.

Onze oud-dirigent Nico Neyens kwam luisteren.

Hij was aangenaam verrast: “Het concert was op alle punten erg verzorgd: de affiches, de inkleding van de zaal en de nieuwe uniformen. Vooral muzikaal heeft het me gecharmeerd. De totaalsound zat stevig. Door een verjonging komen de goede bugels beter tot hun recht. Zij vormen de ziel van een fanfare. Ook de stemming en de intonatie van de groep zat beter dan vroeger.” De beginmars ‘Sons of the Brave’ vond hij een knappe inzet: “Daarmee leverde de fanfare een schitterend visitekaartje af.” Ook het moeilijkere en langere ‘Solum Valeo’ kon op zijn goedkeuring rekenen. “Het mooiste vond ik het trage ‘Down by the Salley Gardens’. Daarin schitterden de tuba’s. Ik ga dat ook spelen met mijn groep.” De bewerkingen van The Beatles-nummers ‘Ticket to Ride’ en ‘Hey Jude’ vonden minder genade in zijn ogen: “Daar bestaan betere arrangementen van.” Nico Neyens verliet Herenthout in 2006: “Ik had twintig jaar daarvoor een groep overgenomen die traditioneel in de hoogste klasse meespeelde, maar dat eigenlijk niet meer aankon. Vele muzikanten moesten zich te sterk concentreren op de lezing van hun partituur, wat ten koste van de klank ging. Dat heeft het bestuur nu ingezien. Daarom is het ook verstandig geweest dat de jury, na de knappe prestatie in november op het concours in Bornem de fanfare niet naar de hogere ereklasse heeft gebracht, maar met heel hoge punten in de klasse ‘uitmuntendheid’ heeft gelaten. Daar kan de fanfare heel serieus in meedraaien. Dat geeft ook de ruimte aan de jonge muzikanten om op een haalbaar niveau in te stappen.” Als professioneel muzikant, dirigent en jurylid formuleerde Nico Neyens enkele leerpunten: ° muzikaal technisch: “Er dient nog gewerkt te worden aan het samenspel, aan het correct samen inzetten, …” ° “De beelden die naast het orkest geprojecteerd werden, zaten niet altijd synchroon. Wat me vooral stoorde was dat de filmpjes soms een minuut eindigden voor het muziekstuk. Waarom kies je geen filmpjes die langer zijn dan de muziek, en doe een fade-out samen met de muziek?” Onze oud-dirigent was ook gecharmeerd omdat praktisch alle muzikanten hem na het concert gegroet hebben. “Door die reacties kreeg ik het gevoel dat ik iets heb achtergelaten.” Nico Neyens reed die avond heel tevreden naar Neerpelt.

Jo Van Laer ontwierp de affiche

Voor het eerst in jaren werd het concert aangekondigd met een kleurrijke affiche. Ze is van de hand van Jo Van Laer, saxofoniste en ontwerpster: “Ik speel graag met clichés. Omdat het concert helemaal rond het thema ‘Ticket to Ride’ ofwel muziek uit Groot-Brittannië draaide, drong de Britse vlag zich op. Ik heb een stevig stuk papier tegen de muur gekleefd en daar met verf, kleurpotloden en plakband de vlag neergezet. Die ging dan onder de scanner. Met de computer heb ik er de figuurtjes van The Beatles en van de dubbeldekbus bijgevoegd. Die bus is een fotootje van een oude Matchbox van mijn broer. Zo’n concert rond één thema vond ik wel tof.” Op basis van dat ontwerp heeft Jo ook de kaarten, de flyers en het programmaboekje gemaakt.

Het podium was mooi gedrapeerd

De doeken rond het podium waren tot op de draad versleten. “Die oude lappen waren overal gescheurd”, vertelt Marie Thérèse Sels, de vrouw van onze voorzitter Francis Van Beylen. Samen met enkele vriendinnen zorgde ze voor blinkend nieuwe velours draperieën. “Samen met Martine, hebben we betaalbare stof gevonden die mooi in de plooi viel. We hebben een volledige rol van dertig meter gekocht.” Greta Drijbooms, de vrouw van Marc Roothooft, was haar partner voor het knip- en naaiwerk: “Het was een echte werkweek voor ons. Eerst moesten we uitzoeken hoe de stof tegen het verplaatsbare kon bevestigd worden. Velcro bracht de oplossing, maar onze naaimachines hebben een reeks naalden versleten op die taaie velcrolinten. Uiteindelijk zijn we tevreden van het resultaat.”

Mooi in beeld gebracht

Bart Van Laer, de vader van saxofonist Jo en Dries Milbou, zoon van onze dirigent Patrick, verzorgden de foto’s van het Palmenconcert. Dries studeert aan het RITS te Brussel en heeft oa. een paar zeer mooie close-up- en sfeeropnames gemaakt. Voor Bart zijn concerten bekend terrein, want hij treedt op als fotograaf voor de lokale concertorganisatie MinC: “Ik werk zonder flits. Met de blauwe uniformhemden was het gemakkelijker. Vroeger met die witte hemden was het moeilijk afstellen. Je moet ook snel zijn bij zo’n concert want een solo is vlug voorbij. Ik vond het een heel ferm concert. Elk jaar merk ik vooruitgang, onder meer door de ondersteunende visuals op de schermen naast de fanfare.” Foto’s van Bart Van Laer kan je ook gaan bekijken op de tentoonstelling van fotoclub Toreke op 12 en 13 mei in het GOC Ter Voncke.

Fotoverslag Palmenconcert 2012
Klik op een foto om verder te gaan.  Download hier.